“ တေစၥမ်ားႏွင့္တစ္ညတာ ”(ပရေလာက)

          -ကၽြန္ေတာ့္ ၏ အျဖစ္ တခုကုိ အေျခခံထား ပါသျဖင့္ ဇာတ္လမ္းတခု အေနျဖင့္သာ...ဖတ္ရႈပါရန္...။ (တေယာက္ တည္းေနသူမ်ားမဖတ္ရန္) 

             အခ်ိန္ကာ…..မိုးတြင္းကာလ……………..

ေလျပင္းမ်ား အဆက္မျပတ္ တိုက္ခတ္ၿပီး မိုးမ်ားသည္းထန္စြာရြာသြန္းေနေသာေၾကာင့္

မိုးရာသီ၏အနွစ္သာရကို ကၽြန္ေတာ္အျပည့္အ၀ခံစားရပါသည္။

မိုးမ်ားတိတ္မည့္ပုံမေပၚ………အခ်ိန္လည္းတျဖည္းျဖည္း ေမွာင္လာခဲ့သည္။

ညေနစာစားရင္း စိတ္အပန္းေျဖရာ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ ျပသေနတဲ့ဇာတ္လမ္းမ်ားကို

ၾကည့္ကာ အခ်ိန္ကိုကုန္လြန္ေစခဲ့ပါသည္။

ထုိညက အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ တေယာက္တည္းသာရွိေသာေၾကာင့္

        တစ္အိမ္လုံးကိုမီးအေမွာင္ခ် ညလင္းမီးလုံးေလးမ်ားသာထြန္းထားၿပီး စာအုပ္ႏွင့္

ေဘာပင္ကိုယူကာ အေပၚထပ္၀ရန္တာ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏စာေရးျခင္း

လုပ္ငန္းကို စတင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။

        ရာသီဥတု၏ စြတ္ စိုမႈေၾကာင့္ အေကာင္ငယ္မ်ိဳးစုံတို႔ အသံမ်ားဆူညံလွ်က္ရွိ

ေနသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္အာရုံစူးစိုက္မႈမရရွိခဲ့။

ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းကာ မီးဖုိခန္းထဲ၀င္၍ေသာက္ေကာ္ဖီပူပူေလတစ္ခြက္ကိုေသာက္ရန္ ေဖ်ာ္လိုက္ျပီး အိမ္ေပၚထပ္သုိ့ ယူေဆာင္လာခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ေအာက္ထပ္သုိ့ဆင္းသြား ခ်ိန္နွင့္ အေပၚသုိ့ ျပန္တက္ လာခ်ိန္သည္ မိနစ္အနည္းငယ္မွ်သည္ ကြာသည္ ဆုိေပမယ့္ 

        

  ထူးဆန္းသည္က  ဆူညံေနသည့္၀န္းက်င္သည္  ယခုအခါ

   မည္သည့္အသံမွ်မၾကားရေတာ့ေခ်။

               

 အိမ္အေပၚထပ္ရွိ တိုင္ကပ္နာရီကိုကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္မိ၏

           

   " ၁၂ နာရီေတာင္ထိုးေတာ့မွာပါလား"

               ပတ္၀န္းက်င္တိတ္ဆိတ္မႈသည္ ကၽြန္ေတာ့အတြက္စာေရးခ်င္၏

             အေထာက္အကူျဖစ္ေပသည္ဟုယူဆလွ်က္ ေကာ္ဖီတစ္ငုံေသာက္ကာ

            စာေရးျခင္းကို ျပန္လည္စတင္ခဲ့ပါသည္။

                    "ခ်ပ္…….ခ်က္…..ခ်ပ္…….ခ်က္"

ကၽြန္ေတာ္ မည္မွ်အထိ စ်ာန္၀င္သြားသည္မသိ။ပတ္၀န္းက်င္သည္ ပို၍ပင္တိတ္ဆိတ္

လာခဲ့သည္။တိုင္ကပ္နာရီ လက္တံေရြ႕လ်ားေနသည့္အသံမွ်လြဲ၍မည္သို႔ေသာအသံမွ်

မၾကားရေပ။

             အခ်ိန္ကား ၁ နာရီလြန္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္အိပ္ခ်င္စိတ္မရွိေသး။

ခဏအၾကာ ကၽြန္ေတာ္၏ေနာက္ေက်ာဘက္မွ တျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္လာေနေသာ ေျခသံတခု ကိုၾကားလိုက္ရသည္။

           " ခၽြတ္……ခၽြတ္……ခ်တ္……ရွပ္….ရွပ္"

စာေရးေနေသာ ကၽြန္ေတာ္၏လက္ရပ္တန႔္သြားမိျပီး က်က္သိန္း ဖ်န္းကနည္း ထသြားမိသည္။  ထုိ့ေနာက္ အသံလာရာ အေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္မိေသာ္လည္း ဘယ္အရာမွ်မေတြ႕ေပ။ကၽြန္ေတာ္ၿပဳံးလိုက္မိသည္။

အေၾကာင္းမွာ…… ကၽြန္ေတာ္ယခုေရးေနေသာ၀တၳဳေၾကာင့္ စိတ္နည္းနည္း

လႈပ္ရွားသြားျခင္းျဖစ္ဟန္တူေပသည္

            

 ကၽြန္ေတာ္သည္ ပရေလာကသားမ်ားအေၾကာင္းကိုစိတ္၀င္းစားသူျဖစ္သျဖင့္

ထိုအျခင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ အၿမဲတမ္းေရးေနမိခဲ့သည္။ယခုလည္း

           တေစၥေျခာက္ေသာည ဆိုတဲ့ ၀တၳဳကိုေရးေနျခင္းျဖစ္သည္။

အခ်ိန္လည္း

 ၁ နာရီခြဲေက်ာ္လြန္ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္၏မ်က္လုံးမ်ားတျဖည္းျဖည္းေမွးဆင္း လာခဲ့သည္။

        သို႔ေပမယ့္ ၿပီးခါနီး ၀တၳဳကိုအဆုံးသတ္ခ်င္တာေၾကာင့္ အျမန္ေရးေနခဲ့မိပါသည္။

ကြမ္းတညတ္ခန္႔အၾကာ........

လမ္းမေပၚမွေခြးအူသံမ်ား အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚလာျခင္း

ေၾကာင့္ ၀ရန္တာမွ လွမ္း၍ကဲၾကည့္လိုက္မိေသာအခါ

 ရုတ္တရတ္....ျမင္လိုက္ရေသာ အရာေၾကာင့္

 ကၽြန္ေတာ္လန္႔ျဖန္႔သြားမိခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္၏အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္တြင္း

မည္းမည္း သ႑န္အရာတစ္ခုခုမားမားရပ္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ့အားေက်ာခိုင္းထားေပ

သည္။

ထိုအခ်ိန္ တြင္ ေလ တခ်က္ေ၀ွ ့ ယမ္းတိုက္ခတ္ လုိက္ေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းစိမ့္ စိမ့္ အရာသာကုိ ခံစားမိ၏။

ကၽြန္ေတာ္ၾကက္သီးမ်ားထမိၿပီး ေက်ာခ်မ္းေသာေၾကာင့္ ရုတ္တရက္အေနာက္သို႔ ဖ်တ္ခနဲလွည့္ၾကည့္

လိုက္မိေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္ အေနာက္ဘက္တြင္ရွိေသာ တံခါးေပါက္မွ အရိပ္မည္းသ႑န္ အရာတစ္ခုအိမ္ထဲသို႕၀င္သြားျခင္း

ျဖစ္သည္။

     

    ကၽြန္ေတာ္၏စိတ္မ်ားေယာက္ယက္ခတ္သြားခဲ့ျပီး

တဖန္ၿခံေရွ႕သို႔ျပန္လွည့္လိုက္ေသာအခါ  ျမင္ေတြ ခဲ့ ေသာ မည္းမည္းသ႑န္အရာကို မေတြ႔ရေတာ့ေပ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေၾကာက္ရြ႕ံတတ္သူမဟုတ္

ေသာေၾကာင့္ ဂရုမစိုက္ဘဲ ေရးလက္စ  ၀တၳဳကိုအဆုံးသတ္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

           

ခဏတာေလညင္းခံရင္း အိပ္ေတာ့မည္ဟုဆုံးျဖတ္ကာ ၀ရန္တာမွေန၍

အိမ္ထဲသို႔၀င္ခဲ့ပါသည္။လက္က်န္ေကာ္ဖီကိုဆက္မေသာက္ေတာ့ဘဲ…..

အေပါ့အပါးသြားရန္ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းခဲ့ပါသည္။အခ်ိန္မွာ ၂ နာရီေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီ။

          

ကိစၥမ်ားၿပီးေသာအခါ အိပ္ဖို႔သာက်န္ရွိေတာ့သည့္အတြက္ အိမ္အေပၚထပ္သို႔

ျပန္လည္တက္လာခဲ့ျပီး ဘုရားခန္းႏွင့္ မနီးမေ၀းမွာပဲျဖစ္သလိုအိပ္ယာ

ခင္းလိုက္ပါသည္။

            

  ခဏအၾကာ…….ေအာက္ထပ္မွတစ္စုံတစ္ဦး၏လမ္းေလွ်ာက္သံမ်ားကို

ၾကားေနရပါသည္။

အရင္က….ယခုအိမ္သည္ သရဲေျခာက္တဲ့အိမ္တစ္အိမ္ျဖစ္ခဲ့သလို၊

႔၀ယ္ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း အိမ္ျပင္ေဆာက္ကာ ပရိတ္၊ပဌာန္းမ်ားလည္း

ရြတ္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။အဲ့ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ မည္သည့္အသံမွ်မၾကားရသည္မွာ ယေန႔ထိတိုင္။

သို႔ေပမယ့္ ယခုညကား ကၽြန္ေတာ္၏စိတ္ေျခာက္ျခားတာလား၊သို႔မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္

ေရးတဲ့၀တၳဳကိုျပန္ၿပီးစြဲလမ္းေနတာလား ေ၀ခြဲမရပါ။ေတြးေတာေနတာေတြကိုရပ္ၿပီး

ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာ ထက္တြင္လွဲေလွ်ာင္းလုိက္စဥ္...ရုတ္တရက္မီးျပတ္သြားေသာေၾကာင့္

ျခင္ေထာင္အျပင္ ဘက္ တြင္ မျငိမ္မသက္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ရွိေနသည့္ အရာမ်ားကုိ

ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတြ လုိက္ရသည္...။   ကၽြန္ေတာ္ နွင့္ မနီးမေ၀း မွ အရာတခု သည္... တျဖည္းျဖည္း အနား ကပ္လာဟန္တူသည္....             

"ဘုရားေရ………….ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ"

           စိတ္မွေရရြတ္လိုက္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္က်က္ေသေသသြားမိသည္။

ကၽြန္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရေတာ့မည္နည္း။

စဥ္းစားေနစဥ္ မီးျပန္လာေသာေၾကာင့္

ညလင္းမီးမ်ား ျဖတ္ခနဲ႔ျပန္လင္းလာသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ့မ်က္စိေရွ႕မွျမင္ေနရသည့္

အရာမ်ားေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္သြားခဲ့ပါသည္။

                 သို႕ေသာ္….ကၽြန္ေတာ္အိပ္ရန္စိတ္မေျဖာင့္ေပမယ့္

 အခိ်န္လည္းေတာ္

ေလးညဥ့္နက္ေနသည္မို႔၀ရန္တာဘက္သို႔မ်က္ႏွာမူရင္း အိပ္ရာထက္တြင္လဲေလ်ာင္း

လိုက္ပါသည္။

မ်က္ခြံမ်ားတျဖည္းျဖည္းေလးလာၿပီး ေမွ;ကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါသည္။

၁ ၅ မိနစ္အၾကာတြင္ ရုတ္တရက္ အိပ္မက္ဆိုးမက္ေသာေၾကာင့္ အလန္႔တၾကား

ကၽြန္ေတာ္နိုးထလာခဲ့ပါသည္။

                 ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ေယာက္ယွက္ခတ္ေနျပီး...ေၾကာက္စိတ္ လည္း ၀င္လာခဲ့မိပါသည္..။

 ခဏအၾကာ….

        

ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ့နားကပ္ေနသည္မို႔ လူတစ္ေယာက္လမ္းေလွ်ာက္လာေသာ

ေျခသံကို အတိုင္းသာၾကားေနရပါသည္။

" ရွပ္….ရွပ္….ခၽြတ္…….ခၽြတ္"

ကၽြန္ေတာ္မ်က္ေမွာင္တခ်က္ႀကံဳ႕လို္က္ၿပီး

         ေတာက္ ! ဘယ္အရာက ငါ့စိတ္ကို ေျခာက္ျခားေအာင္လုပ္ေနသနည္း။

မိမိကိုယ္ကို ေမးခြန္းထုတ္ေနမိပါသည္။ထို႔အတြက္ …. ေနာက္ဘက္သို႔ဖ်က္ကနဲ

လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါသည္။             

                     ဟင္………

           ကၽြန္ေတာ္အႀကံအိုက္သြားခဲ့သည္။ မည္သည့္မအရာမွ်မေတြ႕ရေပ။

ငါ့စိတ္ေတြေျခာက္ျခားတာေနမွာပါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္အားေပးမိရင္း မ်က္စိ

ကိုစုံမွိတ္ကာ ေၾကာက္ရြံ႕မႈကို ဖယ္ရွားေနခဲ့မိပါသည္။

                   ဂီး………ဂီး…………ဂီ……

          ရုတ္တရက္ငွက္ဆိုးထိုးသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မ်က္စိကို ဆတ္ကနဲဖြင့္လိုက္ၿပီး

ငွက္ကိုအျပစ္ေျပာမည္အျပဳ…

            ေတာက္………ငွက္စုတ္ကလဲတေမွာက္…….ေမွာက္….သ…ရဲ ရဲ….

                    သရဲ…….သရဲ…..သ……သ……….သ ….

ကၽြန္ေတာ့အသံမ်ား တိမ္၀င္သြားျပီး.....အတန္႔ၿငိမ္သက္သြားမိ၏။

ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာျမင္ေနရသည္ကာ…….ကၽြန္ေတာ္၏အနီးကပ္….

ျခင္ေထာင္အေပၚတြင္ မသဲမကြဲ အရာတခု ရွိေနေသာ္ေၾကာင့္ ျခင္ေထာင္ အနည္းငယ္ ေအာက္သုိ့ နိမ့္က်ေနေပသည္..။။

ကၽြန္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရမည္နည္း။

              

 မ်က္စိကိုျပန္မွိတ္ကာ ဘုရားစာမ်ားကိုစိတ္ကေရရြတ္ေနခဲ့မိပါသည္။

တဖန္.............

မရဲတရဲႏွင့္ မ်က္စိကိုျပန္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ခုနကျမင္ေနေသာအရာ

မရွိေတာ့ေခ်။

          ဟူး………..စိတ္သက္သာရာနည္းနည္းရသြားေသာေၾကာင့္ ေၾကာက္စိတ္မ်ား

ကိုရႈိက္သံႏွင့္အတူျပန္၍မႈတ္ထုတ္လိုက္မိပါေတာ့သည္။

         

                               ***************************

             တီ…တီ….တီတီ…..တီ…..တီ

ညကေပးထားသည့္ ႏႈိးစက္ေလးအသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏိုးလာကာ ႏႈိးစက္ကိုပိတ္၍

နာရီကိုၾကည့္လိုက္မိ၏       

                      "၀ါး……….........၆ နာရီခြဲၿပီပဲ"

ျပန္၍ႏွပ္မေနေတာ့ဘဲ 

မ်က္ႏွာသစ္ရန္ ေရခ်ိဴးခန္းသို႔၀င္ခဲ့ပါသည္။ၿပီးလွ်င္ ႏြားနုိ ့ပူပူေလးတစ္ခြက္ကိုေဖ်ာ္ေသာက္ရင္း စိတ္ကိုလန္းဆန္းေစခဲ့ပါသည္။ 

                   ညကအျဖစ္အပ်က္ေတြကို သတိရၿပီး ေသခ်ာစဥ္းစားေနခဲ့ေသာ္လည္း

အိပ္မက္လား တကယ္လားဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သဲသဲကြဲကြဲမသိေတာ့ေခ်။

ျပန္ေတြးရင္း ေၾကာက္ရြံ႕ေနေပမယ့္ အိမ္ကသူေတြ႔ျပန္မလာခင္အခ်ိန္ထိတေယာက္တည္း

ဆက္ေနရင္း ထိုကဲ့သို႔ေသာညမ်ိဳးေတြကိုမည္ကဲ့သို႔ ျဖတ္သန္းရမည္နည္း။

                သို႔ေပမယ့္ ထိုေန႔ညမွလြဲ၍ က်န္ေသာညမ်ားတြင္ ပကတိတိတ္ဆိတ္

ၿငိမ္သက္ေနခဲ့ေပသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ထိုညက အျဖစ္အပ်က္ကို အိပ္မက္ဟုသာ ထင္ျမင္

မိပါေတာ့သည္။

Thankyou**

Writing by -  ကာရံငယ္... 

http://yetayzakyaw528.blogspot.com