( ဘာေၾကာင္႔ ဥပုသ္ေစာင္႔တယ္ဆိုတာ သိခ်င္ရင္ ဖတ္ၾကည္႔ပါ)

"ဥပုသ္သီလ ဆိုသည္မွာ"



ညစာ ဘာလို ့မစားရသလဲ..။
တဏွာနည္းေအာင္လို ့ဗ်။ မနက္စားတဲ့ အစာဟာ
တစ္ေန ့လုပ္တဲ့ အားနဲ ့အတူတူ။ တို ့ရဟန္းမွာ တစ္ထပ္နဲ ့
တစ္ေန ့စာကို စားရပါတယ္။
ပိုစားရင္ သူက သုတ္ေသြးဘက္ကို သြားတာ။
ဒီမနက္စားတဲ့အစာသည္ တစ္ေန ့တာ လူသားလုပ္ဖို ့ တာ၀န္ျပီးျပီ။
ညစားတာက အဲဒါ တစ္ညလံုး ဘိန္းျဖဴခ်က္သလိုကို
အိပ္ျပီးေတာ့ အစာခ်က္တာ။
ရုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီကို ပို ့ေပးရတဲ့ဟာ..ညစာက။
ဒါမို ့ ရဟန္းက ညစာမစားရတာ။
အဲဒီကကို သုတ္ေသြးကို သိုေလွာင္မွာစိုးလို ့။
တို ့အားထုတ္သာရုံ မနက္ပဲ စားရတယ္။
အဲေတာ့ ၀ိကာလ ေဘာဇနာ ..ညစာ ဘာလို ့မစားရတာလဲ.. တဏွာနည္းေအာင္လို ့.။

သူသည္ ဘယ္သူ ့အတြက္တုန္း ... အျဗဟၼစရိယာ သိကၡာပုဒ္ရဲ ့က်ားကန္ဗ်။
အျဗဟၼစာရီဆိုတာ မျမတ္ေသာ ေမထုန္အက်င့္ကို က်င့္တာ မဟုတ္ဘူးလား။
ကာေမသုမိစၧာစာရက သူမ်ားလင္ သူမ်ားကာမပိုင္ေတြနဲ ့ သြားျပီးက်ဴးလြန္တာ။ အျဗဟၼ ဆိုတာ ကိုယ့္လင္ ကိုယ့္မယားနဲ ့က်ဴးလြန္တာကို ေျပာတာ။
ဒါမျမတ္တဲ ့ေမထုန္.. မျမတ္တာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာသိ။
အဲဒါက ဒီ ညစာစားလို ့ရာဂထၾကြေနရင္ ကိုယ့္နားမွာရွိတာ အၾကင္လင္မယား၊ ထျပီးအခုက်ဴးလြန္ အခုရတာပဲ။
က်ဴးလြန္လြယ္လို ့ ဒါေၾကာင့္မို ့အစာႏႈတ္ထားရတယ္ ဒီကေန ့။ တဏွာနည္းေအာင္လို ့။
ျပီးေတာ့ ကိစၥနည္းေအာင္လို ့။ ခံစစ္ကေန ထိုးစစ္လုပ္ခ်င္တာမလား.. ကိစၥနည္းေအာင္လုိ ့။
ျပီးေတာ့ အအိပ္နည္းေအာင္။
ညစာမစားရတာ ေဟာဒီ သံုးခ်က္ေၾကာင့္။

ညစာေတာ့ မစားဘူး.. ဆာဆာနဲ ့ေပအိပ္ရင္ ဘာထူးတုန္း။
အဲေတာ့ အျဗဟၼစရိယ မျမတ္တဲ့ေမထုန္ကို က်င့္မွာစိုးလို ့ ေဟာဒီ တဏွာနည္းေအာင္
၀ိကာလ ေဘာဇနာကို ပယ္ရတယ္။

ယူေနက် ငါးပါးထဲကေန နံပါတ္သံုးမွာ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လို
့ေနာက္မွာ သံုးခုတိုးရတာ။
နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ .ကျခင္း သီဆိုျခင္း ခ်စ္ေၾကာင္းၾကိဳက္ေၾကာင္းဖြဲ ့ႏြဲ ့ထားတာေတြ...အဲဒါလည္း တပ္မက္ျခင္းရဲ ့အေၾကာင္းျဖစ္လို ့တဏွာထၾကြမွာ စိုးလို ့ပါ။
အျဗဟၼ ထိန္းတာပါပဲ။

ဥစၥာ သယန မဟာ သယနာ .. ျမင့္တဲ့ ျမတ္တဲ့ ေနရာမွာ မေနရဘူး..။
ဆိုဖာတို ့ ေမြ ့ယာတို ့ အိကနဲ ျငိမ့္ကနဲ .. ရာဂထမွာေပါ့။ ျမင့္တဲ့ေနရာ ေနေတာ့
မာန တက္မွေပါ့။ ဒင္းတို ့ငါနဲ ့တူလို ့လားဆိုတာ ျဖစ္မွာေပါ့ ။
ဒါေၾကာင့္ ဘုရင္ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီကေန ့ဥပုသ္ယူရင္ ပလႅင္ေပၚမတက္ေတာ့ဘူး။
ဥပုသ္ေဆာင္ ၾကမ္းျပင္မွာ ဘုရင္က သြားေနေတာ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ ျမင့္တဲ့ေနရာ မေနရဘူး.. မာနတက္မွာစိုးလို ့။
ျမတ္တဲ့ ေနရာ မေနရဘူး.. တဏွာထမွစိုးလို ့။ အဲေတာ့ က်န္တဲ့သုံးပုဒ္က
ကာေမသု မိစၧာစာရ မွာလဲတဲ့ အျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္အတြက္ က်ားကန္ယူရတာခ်ည္းပဲ။

ေန ့တိုင္းေတာ့ ကာေမသု မစၧာစာရ မေရွာင္ဘူးလားဗ်..
ဒီကေန ့ေတာ့ အျဗဟၼစရိယ မေရွာင္ၾကဥ္ဘူးလားဗ်။
ျပီးေတာ့ ေန ့တိုင္း ငါးပါးက်ေတာ့ သီလ ေနာ္။ ငါးပါးသီလ ဗ်။
ဒီကေန ့ေတာ့ ဥပုသ္ေတာ္သီလဗ်။ ဥပုသ္နဲ ့တြဲတယ္ဗ်။
အဲေတာ့ ဒီေန ့ဟာ ရုိးရုိးသီလလား၊
ဥပုသ္ေတာ္ သီလလား.. ဥပုသ္ေတာ္ သီလဗ်။
ဥပုသ္ေတာ္သီလမို ့ အျဗဟၼ ကို ေရွာင္ရတာ။
အျဗဟၼ ေရွာင္တဲ့အတြက္ ေနာက္သံုးခု ထပ္တုိးရတာဗ်။

ဒီကေန ့ ဘာသီလတုန္း ... ဥပုသ္ေတာ္ သီလ။
ေန ့တိုင္းငါးပါးသီလ .. ဒီကေန ့ ဥပုသ္နဲ ့သီလ တြဲတယ္။
အဲေတာ့ ဘယ္နယ္တုန္း.. သီလေစာင့္ရုံပဲလား.. ဥပုသ္ေကာ ယူမွာလား။
ဥပုသ္က ဘယ္သြားယူမတုန္း.. ေရွာင္ၾကဥ္တာ သီလဗ်...။
သီလက ကိုယ္နဲ ့ႏႈတ္နဲ ့ကို တာ၀န္ယူတယ္..
ဥပုသ္က စိတ္ကို တာ၀န္ယူတာဗ်။
ဥပုသ္က စိတ္နဲ ့ဆိုင္တယ္။ အာရုံကင္းဆိတ္ျပီး
ေနထိုင္တာကို ဥပုသ္လို ့ေခၚတယ္။
မ်က္စိရွိျမင္မွာပဲ ... ဘာလဲလို ့ အာရုံေနာက္ပါသြားရင္ ထြက္ျပီ ဥပုသ္။
နားၾကားလိုက္တယ္ ၾကားတာ ၾကားတာနဲ ့ျပီးရမယ္။
အာရုံေနာက္ စိတ္မပါေစနဲ ့။
အာရုံမခံစားရဘူးေပါ ့ အေကာင္းပဲ အဆိုးပဲ
အာရုံေနာက္ မခံစားရဘူး။

မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္ ဆိုတာ စိတ္ရဲ ့ထြက္ေပါက္ေတြမဟုတ္လား..။
အဲေတာ့ မ်က္စိကျမင္တဲ့ အခ်ိန္ သတိ မ်က္စိမွာ အေစာင့္ခ်ထား။
နားကၾကားတဲ့အခ်ိန္ သတိ နားမွာ အေစာင့္ခ်ထား.ရမယ္.။
အဲဒါ ဥပုသ္ေစာင့္တာ .. စိတ္ လံုေအာင္ေစာင့္တာ။ နံရင္ ႏွာေခါင္းထိပ္..။
စားရင္ လွ်ာထိပ္ အာထိပ္..၊ ထိရင္လည္း သူထိတဲ့ေနရာေလးကို တို ့က
သတိ နဲ ့အေစာင့္ခ်ရမွာ။ အဲဒါ အာရုံလံုေအာင္ေစာင့္ ဥပုသ္ေစာင့္တာ။
ကိေလသာ .. အေတြးကလာတာ ..တျခားကလာတာ မဟုတ္ဘူး။
သတိမလြတ္လို ့ရွိရင္ ဘာမွတ္မွတ္ ဓမၼံသရဏံ ဂစၧာမိပဲ။

အာရုံလံုလိုက္ရင္ ၾကက္သတ္ဖို ့၀က္သတ္ဖို ့ရွိေသးလား..
မရွိေတာ့ပါဘူးဗ်။ အလိုလို သီလလံုသြားတယ္။
ဆိုင္ရာတံခါးေပါက္က သတိနဲ ့ေစာင့္တာ၊
အဲဒါ အာရုံလံုေအာင္ေစာင့္တာ။
ကုိုယ္ထဲက စိတ္ အာရုံေနာက္ မပါေစရဘူး၊
အာရုံေနာက္က ကပ္ေျမွာင္လိုက္လာတဲ့
ကိေလသာ ကုိယ့္စိတ္ထဲမ၀င္ရဘူး။
ၾကားက ေစာင့္ရမယ္။ အဲဒါ ဥပုသ္ေစာင့္တာ။
ဥပုသ္ေစာင့္ရင္ ပါရမီတက္တယ္။

သီလကေတာ့ လြယ္တယ္ဗ်.. ကိုယ္နဲ ့ႏႈတ္ပဲေစာင့္တာ..။
သီလေလာက္နဲ ့ ခါးေတာင္းက်ိဳက္မေနၾကနဲ ့။ ဥပုသ္ရမွ ဗ်။
ေဟာဒီ သီလဟာ နတ္ျပည္သြားတဲ ့ေစာင္းတန္း၊ နိဗၺာန္ရဲ ့တံခါး၀။
သီလနဲ ့တူတာ ဘာမွမရွိဘူးလို ့ ဘုရားကေဟာတာ။
ဒါန နဲ ့သီလ ဒီတိုင္းေျပာတာ..။ တကယ္လို ့ တို ့သီလေတာ့ ယူပါတယ္။
အာရုံလံုေအာင္ ဥပုသ္မေစာင့္ရင္ သီလေတာ့ ျဖစ္မယ္.. နတ္ျပည္တက္ခ်င္တက္မယ္၊
နိဗၺာန္တံခါး၀ေတာ့ မေရာက္ႏိုင္ဘူး၊ ပါရမီ မျဖစ္ေတာ့လို ့။

သီလေတာ့ျဖင့္ ကုိယ္နဲ ့ႏႈတ္နဲ ့လံုပါတယ္..
စိတ္မွမလံုလို ့ အာရုံမွ မလံုရင္
ဥပုသ္မေစာင့္ရင္ ပါရမီမျဖစ္ႏိုင္ဘူး..
ခင္ဗ်ားတို ့ နတ္ျပည္ေတာ့ ေရာက္ခ်င္ေရာက္မယ္၊
နိဗၺာန္တံခါး၀မဟုတ္။ အဲေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္တုန္း .. နတ္ျပည္ေလာက္ပဲလား။

မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ၾကီး
(သရဏဂံု ဥပုသ္ေတာ္ႏွင့္ သီလရွင္းတမ္းတရားေတာ္မွ ေ၀မွ်ပါသည္)

Special credit & Specail Thanks - မနန္းမြန္- ေမတၱာျဖင့္ စုစည္းေ၀မွ်သူ အႏိႈင္းမဲ့စာတိုေပစမ်ား

ဒီေနရာမွ ကူးယူမွ်ေဝပါသည္။