ရင္ဘတ္ထဲက ထြက္လာတဲ ့ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္....

တည္ျငိမ္ေနတဲ  ့ေရျပင္
မလႈတ္ခတ္ ခ်င္ပါနဲ ့
သာယာေနတဲ ့ ေကာင္းကင္
ဖ်က္စီး မတိုက္ခတ္ခ်င္ပါနဲ ့
ငါစိတ္ေတြ ေဘာင္ဘင္ခတ္ေအာင္ လႈပ္မနိုးခ်င္ပါနဲ ့
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ ့ ငါ့ႏွလံုးသား
အပ်င္းေျပ ေဆာ့ကစားဖို ့အတြက္မေခၚပါနဲ ့ေတာ့
ၾကိဳးပ်က္ေနတဲ ့ မဟူရာေရာင္မိုးျခိမ္းသံေတြၾကား
ေပ်ာ္ဝင္ေအာင္ အိပ္စက္ေနရလို ့ပါ

က်ိန္စာသင့္မနက္ခင္းေတြကို
အရူးတေယာက္လို ေၾကာက္ရႊံ
ျပိဳမေယာင္ မိုးတိမ္ေတြကိုေျခစံုကန္ေနတဲ ့
လင္းဆြဲငယ္ ဘဝကို ငါနာၾကည္းလိုက္တာ
ဘယ္မွာလဲ အခ်စ္ရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း  ခ်ိဳျမိန္သာယာျခင္း
ငါ့ရင္ကို အဆမတန္ေဝဒနာေပးျပီး တြန္းကန္ၾကတယ္
ပန္းနုေရာင္ နုတ္ခမ္းပိုင္ရွင္  ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ ့ ေကာင္းမေလးရယ္
ျငိမ္သက္မေနေနပါနဲ ့ ေက်ာခိုင္းျပီးမွေတာ့ ထြက္သြားပါေတာ့


ကြဲေၾကေနတဲ ့ ငါ့အသဲေတြၾကားက
ေလွာင္ရယ္သံေတြ စိမ့္ထြက္ေနတယ္
ေလာင္ျမိဳက္စမ္းပါေစ ငါ့ရင္ကိုေသာကမီးလွ်ံေတြ
နားခိုရာ ရင္မရွိတဲ ့ ငါ့ဘဝ ရဲရဲၾကီးေျပာလိုက္မယ္
ငါဟာအသဲ ကြ်မ္းေနတဲ ့ လူတေယာက္ပါ
တခန္းလံုးျပည့္ ေဝဒနာေတြ သိမ္းက်ံဳးယူငင္ရင္း
မင္းမရွိတဲ ့ ကမၻာသစ္တခုမွာ ငါအိပ္စက္ခ်င္တယ္
ေက်ာခ်စရာ ေနရာ ရင္ခြင္ေႏြးေႏြးေလး ရွိရင္ေပါ့
ျဖစ္နိုင္မယ္ဆို မ်က္ရည္မလြယ္တဲ ့
လူတေယာက္အျဖစ္နဲ ့ ေနခ်င္တယ္

ဘယ္လိုအထီးက်န္ ေဆြးေျမ့မွုကို ငါေၾကာက္ေနရဦးမလဲ
အဆိုးဆံုးေဝဒနာေတြနဲ ့ မင္းကိုငါ လြမ္းခဲ ့ျပီးျပီးေလ
ငါ့ရင္ကို ခြဲျပီးလည္း  မင္းနင္းေလွ်ာက္ခဲ ့ျပီးျပီး
ခ်စ္မိတဲ ့ ဒီအသည္း အျပစ္ရွိတယ္ဆိုလည္း
အမုန္းရွိလည္းေျပ ဝ႗္ေၾကြးရွိလည္း ေက်ပါေစေတာ့ေလ
ထာဝရ ရွင္သန္ေနပါရေစ
မင္းကို ေမ့နိုင္တဲ ့ လူတေယာက္အျဖစ္နဲ ့ေလ



                    ဖိုးခြားေလး (ေကာ့မွဴးျမိဳ ့)